Thursday, September 20, 2012

قطب ، مظهر ظهور رأفت و رحمت الهی است


«هو الّذی ینزّل علی عبده آیات بیّنات لیخرجکم من الظّلمات الی النّور و انّ الله بکم لرءوف رحیم»(1)

«او کسی است که آیات روشنگری را بر بنده خود نازل کرد تا شما را از ظلمات به نور عبور دهد.و همانا او نسبت به شما رئوف و مهربان است.»


نکاتی در این آیه شریفه مطرح شده است که به آن ها اشاره می کنیم :
1.«عبد» یا بنده کسی است که از ظلمات به نور عبور کرده است.پس تا کسی از ظلمات به نور عبور نکرده باشد قادر به عبودیّت و بندگی نیست.
2.هدف خدای تعالی از فرستادن رسول اکرم(ص) عبور دادن مردم از ظلمات به نور بوده است.پس تا کسی با عبور از ظلمات وارد عالم نور نشود در حقیقت به ندای : «هل من ناصر ینصرنی» رسول اکرم(ص) و اوصیای او(ع) پاسخ مثبت نداده و او را در راه هدفش که عبور مردم از جمله خود این شخص از ظلمات به نور بوده است تنها گذاشته است.چنین شخصی چگونه می تواند ادّعا کند که مسلمان و شیعه است و دوستدار رسولخدا(ص) و اوصیای او(ع) است.میدان این جهاد بسیار گسترده تر از میدان مقدس کربلا و بلکه میدانی به درازای تاریخ و عمر بشر است.پس ندای : «هل من ناصر ینصرنی» رهبران این جهاد ندایی همیشگی است.اگر مدعی هستیم که مسلمان و شیعه حقیقی هستیم و اگر آرزومند حضور در میدان جهاد کربلا هستیم پس چرا از زیر بار این جهاد فراگیر تر و این جهاد همیشگی شانه خالی می کنیم؟آنجا دشمن بیرونی بوده است.اینجا درونی است.اینجا با پشت کردن به ولیّ وقت دشمن حسین(ع) خود ما هستیم.
3.کسانی «محمّدی» و از امّت محمّد محسوب می شوند که با تحقّق هدف رسول اکرم(ص) از ظلمات به نور عبور کرده باشند.کسانی که در پوسته ظاهری دین و در شریعت خود را گرفتار کرده اند ، اسیران ظلمات و حجاب های ظلمانی هستند و محمّدی به حساب نمی آیند گر چه به ظاهر داخل در امّت محمّد(ص) باشند.
4.هدف از نزول قرآن عبور مردم از ظلمات به نوربوده است. پس کسانی که قرآن می خوانند وخود رامعتقد به قرآن می دانند در حالی که نه عبور کرده اند و نه خود را در مسیر عبور از ظلمات به نور قرار داده اند و نه به اینگونه مسایل اعتقادی دارند ، مصادیق حدیث شریف نبوی : «ربّ تال القرآن و القرآن یلعنه»(2) ، «چه بسا کسی قرآن تلاوت می کند در حالی که قرآن او را لعنت می کند» هستند.
5.قرآن عبور دادن مردم از ظلمات به نور به وسیله خدای تعالی را نشانه رأفت و رحمت خدا نسبت به آنان می داند.پس کسی که از ظلمات به نور عبور نکرده و خود را در مسیر عبور قرار نداده از رأفت و رحمت ویژه پروردگار بی بهره و بی نصیب است و قطب ، که نایب معنوی اهل بیت(ع) است و هنرش عبور دادن مردم از حجاب های ظلمانی به عالم نور و سیر دادن آنان در عوالم نوری به فراخور استعداد آنان است ، مظهر ظهور رأفت و رحمت الهیه در عصر خود است.
6.راه رسیدن به مقام«عبد»که مقامی بالاتراز رسالت است(3) عبور از قید حجاب های ظلمانی به عالم نور است و عبارت : «لیخرجکم من الظلمات الی النور» با صراحت به ما نشان می دهد که راه عبور هم بر همه مردم باز است وهمه به وسیله دعوتی الهی ، دعوت به عبور شده اند.پس هیچ بعدی در زمینه ادّعای صوفیّه مبنی بر اینکه اقطاب هم به مقام «عبد» نایل شده اند و مامور الهی عبور دادن مردم از ظلمات به نور در عصر غیبت هستند وجود ندارد.
---------------------------------
1.حدید/9
2.بحار الانوار/ج89/ص184
3.در تشهد نماز «عبد» را بر رسول مقدّم می کنیم که نشانه بالاتر بودن مقام «عبد» نسبت به رسول و پیامبر است : «اشهد انّ محمّدا عبده و رسوله»

No comments:

Post a Comment