بحثی بی حاصل در صفحه : «فرستاده امام مهدی ......» در باره
صحت امام زمانی شخصی به نام «احمد» از گروه مهدیون یا
عدم صحت ادعای او برقرار شده است.این یادداشت را در آن
صفحه برای خوانندگانش گذاشتم :
این بحث ها بی فایده است.تا چشم دل کسی باز نشده باشد نه مبارزه او با مدعی امامت معنی دارد و نه ایمان او به مدعی امامت.تنها موضع گیری کسی درست است که با چشم دل به حقایق بنگرد نه با استدلالات منطقی و تاریخی و روایی و عقلی و ریاضی و ابجدی و .......
سید علیمحمد باب و میرزا حسینعلی نوری هم با توسل به چند کار عجیب و غریب و محاسبات ابجدی و چند روایت و آیه خیل کثیری از مردم به ویژه علما و فقها و مجتهدین را فریب دادند و به دنبال خود کشاندند.آن مجتهدین هم برخی از علایم ظهور را در شخص باب دیدند و فریب خوردند.چرا فریب خوردند؟چون کور بودند و کذب و صدق را در کلام و اخوال باب تشخیص نمی دادند و تنها تکیه شان بر روایات بود.روایت یعنی تاریخ.تاریخ هم یعنی خبر.خبر هم همانطور که در علم منطق ثابت شده است محل صدق و کذب است.یعنی 50 درصد امکان دارد خبری که از دل تاریخ به دست ما رسیده است ممکن است درست باشد و 50 درصد ممکن است کذب باشد.حال چگونه عده ای ابلهانه می خواهند دین خود را که باید بر مبنای یقین و قطعیت استوار باشد بر مبنای 50 درصدی که جز شک و تردید معنای دیگری ندارد استوار کنند من مانده ام حیران!
بر اساس آنچه در قرآن و حتا همین روایات آمده است ، خدا نور است.پیامبر نور است.امام نور است.قرآن نور است.صراط نور است و ........حال باید صادقانه و متفکرانه به این پرسش پاسخ داد : آیا نور دیدنی است یا شنیدنی و خواندنی؟اگر دیدنی است که باید پس در مسیری سلوک کرد که منجر به گشوده شدن چشمان دل و شهود نور شود.در این صورت دیگر کسی نه در برابر دروغ مدعی فریب می خورد و نه در برابر صدق و صداقت مومن راستگو و امام راستین مقاومت می کند.
قدم زدن در مسیر دین سنتی و حتا دین روشنفکرانه جز ضلالت و گمراهی چیزی عاید کسی نمی کند.فقط باید در مسیری قدم زد که منجر به شهود شود.قرآن از طرفی می گوید : «الله نور السماوات و الارض» و از طرفی در نشانه مومن راستین می گوید مومنان راستین کسانی هستند که وارد عالم نور شده اند و به نورانیت قلبی دست یافته اند : «الله ولیّ الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور»یعنی مومن حقیقی و مورد قبول قرآن کسی است که با ورود به عالم نور به شهود نور که همان حضرت الله و مظاهر او یعنی پیامبران و امامان و اولیا هستند بپردازد.در این صورت مدعی ولایت و امامت نمی تواند او را گول بزند و فریب بدهد.
صحت امام زمانی شخصی به نام «احمد» از گروه مهدیون یا
عدم صحت ادعای او برقرار شده است.این یادداشت را در آن
صفحه برای خوانندگانش گذاشتم :
این بحث ها بی فایده است.تا چشم دل کسی باز نشده باشد نه مبارزه او با مدعی امامت معنی دارد و نه ایمان او به مدعی امامت.تنها موضع گیری کسی درست است که با چشم دل به حقایق بنگرد نه با استدلالات منطقی و تاریخی و روایی و عقلی و ریاضی و ابجدی و .......
سید علیمحمد باب و میرزا حسینعلی نوری هم با توسل به چند کار عجیب و غریب و محاسبات ابجدی و چند روایت و آیه خیل کثیری از مردم به ویژه علما و فقها و مجتهدین را فریب دادند و به دنبال خود کشاندند.آن مجتهدین هم برخی از علایم ظهور را در شخص باب دیدند و فریب خوردند.چرا فریب خوردند؟چون کور بودند و کذب و صدق را در کلام و اخوال باب تشخیص نمی دادند و تنها تکیه شان بر روایات بود.روایت یعنی تاریخ.تاریخ هم یعنی خبر.خبر هم همانطور که در علم منطق ثابت شده است محل صدق و کذب است.یعنی 50 درصد امکان دارد خبری که از دل تاریخ به دست ما رسیده است ممکن است درست باشد و 50 درصد ممکن است کذب باشد.حال چگونه عده ای ابلهانه می خواهند دین خود را که باید بر مبنای یقین و قطعیت استوار باشد بر مبنای 50 درصدی که جز شک و تردید معنای دیگری ندارد استوار کنند من مانده ام حیران!
بر اساس آنچه در قرآن و حتا همین روایات آمده است ، خدا نور است.پیامبر نور است.امام نور است.قرآن نور است.صراط نور است و ........حال باید صادقانه و متفکرانه به این پرسش پاسخ داد : آیا نور دیدنی است یا شنیدنی و خواندنی؟اگر دیدنی است که باید پس در مسیری سلوک کرد که منجر به گشوده شدن چشمان دل و شهود نور شود.در این صورت دیگر کسی نه در برابر دروغ مدعی فریب می خورد و نه در برابر صدق و صداقت مومن راستگو و امام راستین مقاومت می کند.
قدم زدن در مسیر دین سنتی و حتا دین روشنفکرانه جز ضلالت و گمراهی چیزی عاید کسی نمی کند.فقط باید در مسیری قدم زد که منجر به شهود شود.قرآن از طرفی می گوید : «الله نور السماوات و الارض» و از طرفی در نشانه مومن راستین می گوید مومنان راستین کسانی هستند که وارد عالم نور شده اند و به نورانیت قلبی دست یافته اند : «الله ولیّ الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور»یعنی مومن حقیقی و مورد قبول قرآن کسی است که با ورود به عالم نور به شهود نور که همان حضرت الله و مظاهر او یعنی پیامبران و امامان و اولیا هستند بپردازد.در این صورت مدعی ولایت و امامت نمی تواند او را گول بزند و فریب بدهد.
No comments:
Post a Comment