علم مورد نظر قرآن ، علم اکتسابی و تحصیلی نیست

یکی از مواردی که از دیدگاه متولیان رسمی دین ، مغفول مانده است این است که علم مورد نظر قرآن علم اکتسابی نیست و با تحصیل و تدریس و تعلیم و تعلم به دست نمی آید.بلکه علمی است که از جانب حضرت حق افاضه می شود.آمدنی و داده شدنی است.از آن طرف می آید و عطا می شود.نور است.سیاهه ای بر اوراق نیست.معلّمش خداست نه فلان استاد حوزه و دانشگاه :
«و لئن اتبعت اهوائهم بعد الذی جاءک من العلم»(بقره/120)
«فمن حاجّک فیه من بعد ما جائهم العلم»(آل عمران/19)
و لئن اتبعت اهوائهم بعد ما جاءک من العلم»(رعد/37)
«و ما تفرقوا الا من بعد ما جاءهم العلم»(شورا/14)
عبارت های : «جاءک من العلم» ، و «جاءهم العلم» یعنی : «علمی که نزد تو آمد» و «علمی که نزد آن ها آمد» ، نه علمی که تو یا آن ها کسب کرده اید.
«ان الله اصطفاه علیکم و زاده بسطة فی العلم»(بقره/247) یعنی خدا بر علم او افزود.خودش کسب نکرد.
شهد الله انه لا اله الا هو و الملائکة و اولوا العلم»(آل عمران/18) در این آیه نیز ، هم به قرینۀ واژۀ «شهد» که از مادۀ شهود است و هم به قرینۀ علم الله و علم ملائکه که علمی شهودی و حضوری است نشان داده می شود و ثابت می شود که علم اولوا العلم(=صاحبان علم و دانش) هم علم شهودی است نه علم تحصیلی و اکتسابی.
«قال الذین اوتوا العلم»(نحل/27)
ان الذین اوتوا العلم من قبله...»(اسرا/107)
«و لیعلم الذین اوتوا العلم انه الحق من ربّک»(حج/54)
عبارت : «اوتوا العلم» یعنی کسانی که علم به آن ها داده شده است.نه کسانی که علم را تحصیل و کسب کرده اند.

ما بحث مفصل در این باره را در جایی دیگر آورده ایم و به زودی در وبلاگ های : تصوف و عترت و تصوف و اهل بیت خواهیم گذاشت.از این بحث کوتاه فهمیدیم که علم مورد نظر قرآن علم شهودی و حضوری و عینی است که در اختیار بزرگان صوفیه است.و روش علما و اساتید و پژوهشگران در کسب و تحصیل و تعلیم و تعلم علم در حوزه و دانشگاه روش مورد نظر و مورد تایید قرآن نیست.