«شوّقنی لقآءک»(1)
«مرا مشتاق دیدار خودت کن.»
در این فراز از دعا ، حضرت سجّاد(ع) از
خدای تعالی شوق به لقاء و دیدار او را از او طلبیده اند.همانطور که پیش از
این گفتیم این لقاء و دیدار با چشم سر نیست با چشم سرّ است.با چشم قلب و
چشم دل است.نکته دیگر اینکه این دیدار و لقاء به نحو دیدار دو موجود جدا و
مستقل از هم نیز نیست.زیرا در این صورت ، توهّم استقلال در وجود برای
موجودی غیر از خدا پیش می آید که این نیز با توحید ناب قرآنی نمی خواند.پس
تنها یک حالت باقی می ماند و آن هم ملاقات و دیدار بنده با مولای خود در
حالت «فناء» است.حالتی که در آن ، بنده با از دست دادن تدریجی هستی مجازی
خود فانی در افعال و صفات و اسماء و ذات الهی می شود و با چشم خود خدا به
ملاقات و دیدار با خدا نایل می شود.پس حضرت(ع) در حقیقت ، شوق نیل به
مقامات «فناء» را از خدای تعالی درخواست می کند و می طلبد.
------------------------------------------
1.صحیفه سجّادیّه/امام سجّاد(ع)/دعای47
No comments:
Post a Comment