«أكثِروا ذِكرَ اللّه ِ عز و جل عَلى كُلِّ حالٍ ؛ فَإِنَّه لَيسَ عَمَلٌ أحَبَّ إلَى اللّه ِ تَعالى ولا أنجى لِعَبدٍ مِن كُلِّ سَيِّئَةٍ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ مِن ذِكرِ اللّه ِ»(1)
«حضرت محمد(ص) فرمود :
«ذکر خدای عز و جل را در هر حالی زیاد بگویید که برای بنده هیچ عملی نزد خدا محبوب تر ، و در برابر هر بدی در دنیا و آخرت نجات بخش تر از ذکر خدا نیست!»
فقط ذکر قلبی ذکر بی حد است و می تواند مصداق ذکر گفتن در هر حالی باشد و ذکر زبانی را مثلا به هنگام خواب و خوردن و نوشیدن و حرف زدن نمی توان گفت.پس ذکر زبانی که ذکر آخوندها و متدینان به دین سنتی است مصداق ذکر بی حد نیست و اینان مشمول این بشارت رسولخدا(ص) نیستند.فقط صوفیه مشمول این بشارت و بشارت های مشابه هستند.زیرا ذکر قلبی که ذکر بی حد است فقط در اختیار صوفیه است!
1.كنز العمّال : ج 2 ص 243 ح 3931
No comments:
Post a Comment