«اذا اراد الله بعبد خیرا ، فتح عینی قلبه.فیشاهد
بهما ما کان غائبا عنه»(1)
«وقتی خداوند خیر بنده ای را بخواهد ، چشمان
دل او را باز می فرماید تا او به مدد آن ها نادیدنی ها
و آنچه را از او غایب است مشاهده کند و به شهود
عینی دریابد!»
همانطور که دیده می شود در این روایت شریف ،
کسانی مورد عنایت خاص الهی هستند که روش
دینداری آن ها روش «نوری و شهودی» است و به
گونه ای دینداری می کنند و به گونه ای شریعت
را به کار می بندند که منجر به باز شدن چشمان
دل و شهود وجه الله می شود و شهود نادیدنی هایی
می شود که برای عامه مردم نادیدنی اما برای آن ها
بسیار دیدنی است.این روش ، روش صوفیه صافی
مشرب است.
اما کسانی که مانند نهاد روحانیت و روشنفکران دینی
روش دینداری آن ها روشی مبتنی بر تحصیل و مبتنی
بر ادراکات عقلی است و هیچ ارتباطی با عالم غیب و
با حضرت الله ندارند و مشاعر باطنی و قلبی آن ها باز
نمی شود ، بر اساس این روایت شریف مورد عنایت الهی
نیستند!
نکته دیگری که از این روایت شریف استفاده می شود
این است که باز شدن مشاعر و حواس باطنی و قلبی
ویژه اهل بیت پیامبر(ع) نیست و همگان می توانند به
این سعادت بزرگ دست یابند!
1.مستدرک الوسایل/ج5/ص297
No comments:
Post a Comment